"Przeżyć. Droga dziewczyny z Korei Północnej do wolności" Yeonmi Park

Poznaję nareszcie zwyczajne życie w Korei Północnej dzięki tej właśnie książce. A także odrobinę historii. W roku 1910 Korea została zaanektowana przez Chiny. Japończycy byli despotycznymi kolonistami, dlatego też walczyli z nimi koreańscy partyzanci. Ponoć był wśród nich Kim Ir Sen, ale tak naprawdę zaciągnął się on do armii rosyjskiej, gdzie doszedł do stopnia majora. Po przegranej Japonii w II wojnie światowej do północnej części Korei wtargnęły wojska sowieckie, a armia amerykańska opanowała Południe. Wzdłuż 38. równoleżnika nakreślono linię dzielącą kraj na dwie strefy administracyjne:Koreę Północną i Koreę Południową. Przywódcą na północy został stalinista Kim Ir Sen. Otrzymawszy od Związku Radzieckiego pomoc w postaci wojsk i czołgów w 1950 roku zaatakował Koreę Południową, której z odsieczą pospieszyły Stany Zjednoczone. W 1953 roku obie strony postanowiły zakończyć działania wojenne, lecz do tej pory nie podpisały traktatu pokojowego. Korea Południowa i Północna są cały czas w stanie wojny.

Songbun to trzy kasty ludzi w Korei Północnej. Pierwsza z nich to ludzie bez skazy, wierni reżimowi. Druga, nazywana podstawową, składa się z warstw społecznych uznanych za chwiejne: byłych mieszkańców Południa bądź ludzi mających tam rodziny, dawnych kupców, intelektualistów lub zwykłych osób, nie mogących liczyć na zaufanie władz. Najniższą klasę stanowią "wrogowie": dawni właściciele ziemscy i ich potomstwo, kapitaliści, byli żołnierze południowokoreańscy, chrześcijanie i wyznawcy innych religii, rodziny więźniów politycznych i inni.

"Bardzo trudno awansować do wyższej kasty, ale niezwykle łatwo spaść, bez własnej winy, na najniższy poziom".

"Ludzie o wysokim songbunie mogą wstąpić do rządzącej Koreańskiej Partii Pracy. Pozwala to podjąć studia na dobrym uniwersytecie i dostać dobrą pracę. Mając zły songbun, można skończyć w kołchozie i do końca życia harować na polach ryżowych. I umrzeć z głodu w razie kiepskich zbiorów".

" W owym czasie w Korei Północnej nie istniały "randki". W naszej kulturze zawsze panowały niezwykle konserwatywne poglądy na relacje między mężczyznami a kobietami. [...] Najbardziej śmiałym gestem było potajemne trzymanie się za ręce."

W Korei Północnej preferuje się małżeństwa aranżowane, najczęściej doprowadza do nich rodzina, a młodzi często wcześniej się nie znają. Kobieta powinna słuchać ojca i męża. mężczyźni mają zawsze pierwszeństwo. Kobiety nie mogą siadać przy jednym stole z mężczyznami. Mężowie często biją żony.

W roku 1990 rozpoczął się krach,gdy rozpadł się Związek Radziecki i przestał dotować Koreę. Produkcja rolna drastycznie spadła. Dodatkowo przyczyniły się także wielkie powodzie, które zniszczyły zbiory. Zapanował głód w wyniku, którego zginął milion Koreańczyków. W 1993 roku scentralizowana gospodarka legła w gruzach, a korupcja, łapówkarstwo, kradzież i kapitalistyczny handel stały się normą.

Propagandę obywateli stosuje się już od dziecka. Oprócz uwielbienia dla dynastii Kimów, wdraża się nieustanne nienawiść do Korei Południowej i Stanów Zjednoczonych.

Jako przykład może posłużyć pewne zadanie arytmetyczne: "Jeśli zabijesz jednego amerykańskiego bandytę, a twój przyjaciel dwóch, ilu amerykańskich bandytów zginie? "

Tylko najbardziej uprzywilejowani obywatele mogą mieszkać i pracować w stolicy. Aby odwiedzić Pjongjang, potrzeba specjalnego zezwolenia.

Powyżej opisane, a także wiele innych ciekawostek znajdziecie w tej właśnie książce. Ponadto zawiera ona opisy losów wielu kobiet uciekających z Korei Północnej i ich dramatycznych przeżyć, często jako niewolnic seksualnych i darmowych służących, w drodze dowolności. Zachęcam gorąco do przeczytania tej książki, która mnie osobiście bardzo wciągnęła.