Sięgnęłam po tą pozycję dlatego, że moim marzeniem jest podróż do Korei Północnej, tego pełnego absurdów, totalitarnego reżimu, gdzie panuje kult jednostki. Przywódcy reżimu Korei Północnej, słynna dynastia Kimów, noszącą tytuły: Kim Ir Sen „Wielki Wódz”, Kim Dzong Il„Umiłowany Przywódca” i Kim Dzong Un „Drogi Szanowny Przywódca”. Korea Północna jest krajem trudno dostępnym dla turystów i niewielka ich liczba odwiedza tenkraj. Większość turystów to obywatele Chin, Rosji i Japonii. Dla obywateli polskich wymagana jest wiza, którą zazwyczaj otrzymują.Żadna osoba nie może podróżować samodzielnie po kraju. Wymagany jest oficjalny koreański przewodnik.
W latach 60. i 70. Korei Północnej udawało się utrzymywać względnie wysoki wzrost gospodarczy. Kłopoty zaczęły się gdy Korea straciła cenne źródło umów handlowych jakim był ZSRR. Gospodarka Korei jest współcześnie podporządkowana produkcji wojskowej. Służba wojskowa trwa 10 lat.
Media należą do najbardziej odgórnie kontrolowanych na świecie. Formalnie konstytucja zapewnia wolność słowa i prasy, jednak władze nie pozwalają na realizację tych swobód. Obywatele nie mają dostępu do jakichkolwiek informacji o kraju i świecie innych niż oficjalne i ocenzurowane oraz wychwalające politykę władz. Całkowicie niedostępne są wiadomości pochodzące z mediów zagranicznych.
Prywatne samochody są w KRLD luksusowym dobrem, do którego dostęp mają jedynie najwyżsi politycy czy sportowcy. Najpopularniejszym środkiem transportu dla przeciętnego obywatela jest rower.
Zdaniem organizacji Human Rights Watch, w Korei Płn nie istnieje wolność wyznania. Nieliczne grupy wyznawców różnych religii mają stwarzać pozory tolerancji religijnej na użytek zewnętrzny. Większość Koreańczyków to ateiści. Istniejące świątynie są pokazywane przybywającym do tego kraju zagranicznym turystom jako dowód rzekomej swobody religijnej.
System opieki zdrowotnej boryka się z ogromnymi trudnościami z powodu problemów z żywnością, dostawami prądu i dystrybucją lekarstw. Krajowe wydatki na służbę zdrowia w przeliczeniu na obywatela nie przekraczają 1 dolara rocznie. Brakuje wody. Opieka formalnie jest bezpłatna, w praktyce kwitnie łapownictwo a dostęp do usług medycznych wymaga przekazania nieformalnej opłaty, oprócz członków partii politycznej elity kraju.
Uciekinierzy z Korei Płn mówią o istnieniu obozów pracy i koncentracyjnych, w których przebywać ma od 150 do 200 tyś obywateli. Poddawani są torturom i eksperymentom medycznym, zmusza się ich także do pracy ponad siły. Powszechny jest głód. Trafiają tam głownie skazani za domniemane przestępstwa polityczne, a w ramach odpowiedzialności zbiorowej zsyłane tam są całe rodziny.
Bohaterką książki jest jedna z autorów Hyeonseo Lee. Urodziła się ona i wychowała w Korei Północnej . Mieszka przy granicy z Chinami i jako nastolatka pewnego dnia wiedziona ciekawością przechodzi przez rzekę do tego kraju. Chce wrócić do matki i brata, ale niestety dalsze jej losy układają się tak, że nie zobaczy ich przez najbliższe 12 lat. Zamieszkuje jako nielegalna imigranta u ciotki i wuja w Chinach, ucieka przed aranżowanym małżeństwem i rozpoczyna samodzielne życie. Powoli odkrywa prawdę o swoim kraju i jest tym ciężko zaskoczona, ponieważ od dzieciństwa wpajano jej, że Korea Północna to najwspanialszy kraj na świecie, a dynastia Kimów to dobrzy, dbający o ludzi przywódcy.
Autorka powieści jest propagatorką walki o prawa człowieka w Korei Północnej znaną na całym świecie z licznych świadectw i opowieści o prawdziwym życiu w tym kraju. Mieszka w Korei Południwej.
Moim zdaniem główna bohaterka nie miała jeszcze takie złego życia w swoim kraju, nie cierpiała biedy, ani głodu. Jej rodzina należała do wysokiej klasy społecznej, ojciec był wojskowym, matka handlowała towarami z Chin. Autorka jako dziecko była dobrze ubrana, miała przyjaciół, kochających bliskich. Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Przerobiłam ją w niecałe dwa dni, a zaznaczam, że do najcieńszych nie należy.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz