"Dziesięć bram świata" Tadeusz Biedzki

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ lubię czytać o innych krajach, odmiennych kulturach i zwyczajach, poznawać życie i tradycję różnych narodów. Wypożyczyłam ją z biblioteki. Autor zabiera nas do dziesięciu krajów, ukazuje nam piękne krajobrazy tych miejsc, mami oryginalnością unikalnych krańców świata i opowiada o życiu ludzi w nich zamieszkujących.

Tadeusz Bieszczadzki był w latach 70-tych dziennikarzem, ale przede wszystkim podróżował wraz z żoną po świecie.

Pierwsza wizyta ma miejsce w Autonomii Palestyńskiej, gdzie jesteśmy świadkami krwawych zamieszek i dowiadujemy się o sposobach traktowania Arabów przez mieszkańców Izraela. Autor pochyla się nad ranną Palestynką, trafioną pociskiem żołnierza izraelskiego.

Następnie przenosimy się do Mali, gdzie poznajemy  tajemniczych mieszkańców Sahary, dumnych Tuaregów. Dowiadujemy się o ich dążeniach narodowowyzwoleńczych oraz oryginalnych i ciekawych zwyczajach. Autor także wyraża swój niepokój o zaginionego w zawierusze wojennej  przyjaciela i przewodnika.

Kolejne miejsce, w które zabiera nas podróżnik to dolina rzeki Omo w Etiopii, w którym możemy prześledzić historię homo sapiens. To własnie tu został odnaleziony szkielet pramatki ludzkości.

Nadal żyją tam jeszcze dzikie plemiona prawie nie tknięte cywilizacją.

Potem lądujemy w Indiach, gdzie autor w Waranasi ogląda i nagrywa potajemnie ceremonię palenia ludzkich zwłok. Smakuje tam także ulicznej kuchni i zaznaje zwykłej ludzkiej serdeczności oraz gościnności.

Kolejna podróż przenosi nas na wulkan Kawah Ijen w Indonezji, gdzie w tragicznych i zagrażających życiu warunkach pracują robotnicy wydobywający siarkę. Ich płuca są masakrycznie zniszczone, zarobki niewielkie, ale chęć do życia niezwykle silna.

"Okaleczona" Cathy Glass

„Pomożesz mi stać się lepszą? Żebym była taka jak Adrian, kiedy będzie w moim wieku? Ja nie chcę robić więcej tych złych rzeczy. One się same dzieją. Chcę, żebyście byli ze mnie dumni.”- fragment ksiązki

Cathy chce zostać matką zastępczą, przechodzi więc stosowną procedurę i w domu jej i męża pojawia się Jack. Nie ma z nim większych problemów. Cathy zachodzi w ciążę.  Potem trafia do nich trzynastoletnia Dawn. Jest początkowo bardzo grzeczna i spokojna. Po pewnym czasie wychodzi jej prawdziwa natura: Dawn chodzi na wagary, nie wraca na noc, pije alkohol i obraca się w podejrzanym towarzystwie.Tak robiła, gdy przebywała u każdego ze swoich rodziców i nikt się wówczas nią nie interesował, toteż powiela takie zachowanie u nowych opiekunów. Rodzice jej są po rozwodzie: matka ciężko apracowana, a ojciec posiada już nową rodzinę. Nigdzie nie ma dla Dawn miejsca.
Codziwne dla mnie, pewnego rodzaju przyzwolenie na takie nie właściwe zachowania daje jej kuratorka z opieki społecznej i własna matka..

Okazuje się ponadto, że dziewczynka cierpi na somnambulizm, czyli jest lunatyczką i tnie się ostrymi przedmiotami.

Cathy i jej mąż są zszokowani zachowanie dziewczynki, ale robią co mogą, aby pomóc jej wyjść ze szkodliwych nawyków i powrócić na prostą drogę. Cathy cały czas martwi się jednak tym, że Dawn przychodzi, podczas snu do ich sypialni i zatrzymuje się nad łóżeczkiem jej małego synka, Adriana i nie wiadomo co chce zrobić.

Po wielu perypetiach wyjaśnia się, że Dawn jako mała dziewczynka przebywała u swojego wujostwa, daleko od rodzinnych stron i tam właśnie wydarzyła się tragedia, będąca przyczyną jej późniejszych trudnych zachowań.

"Dziewczyna o siedmiu imionach" Hyeonseo Lee, David John

Sięgnęłam po tą pozycję dlatego, że moim marzeniem jest podróż do Korei Północnej, tego pełnego absurdów, totalitarnego reżimu, gdzie panuje kult jednostki.  Przywódcy reżimu Korei Północnej, słynna dynastia Kimów,  noszącą tytuły: Kim Ir Sen  „Wielki Wódz”, Kim Dzong Il„Umiłowany Przywódca” i Kim Dzong Un „Drogi Szanowny Przywódca”. Korea Północna jest krajem trudno dostępnym dla turystów i niewielka ich liczba odwiedza tenkraj. Większość turystów to obywatele Chin, Rosji i Japonii. Dla obywateli polskich wymagana jest wiza, którą zazwyczaj otrzymują.Żadna osoba nie może podróżować samodzielnie po kraju. Wymagany jest oficjalny koreański przewodnik. 

W latach 60. i 70. Korei Północnej udawało się utrzymywać względnie wysoki wzrost gospodarczy. Kłopoty zaczęły się gdy Korea straciła cenne źródło umów handlowych jakim był ZSRR. Gospodarka Korei jest współcześnie podporządkowana produkcji wojskowej. Służba wojskowa trwa 10 lat. 

Media należą do najbardziej odgórnie kontrolowanych na świecie. Formalnie konstytucja zapewnia wolność słowa i prasy, jednak władze nie pozwalają na realizację tych swobód. Obywatele nie mają dostępu do jakichkolwiek informacji o kraju i świecie innych niż oficjalne i ocenzurowane oraz wychwalające politykę władz. Całkowicie niedostępne są wiadomości pochodzące z mediów zagranicznych.

Prywatne samochody są w KRLD luksusowym dobrem, do którego dostęp mają jedynie najwyżsi politycy czy sportowcy. Najpopularniejszym środkiem transportu dla przeciętnego obywatela jest rower.

Zdaniem organizacji Human Rights Watch, w Korei Płn nie istnieje wolność wyznania. Nieliczne grupy wyznawców różnych religii mają stwarzać pozory tolerancji religijnej na użytek zewnętrzny. Większość Koreańczyków to ateiści. Istniejące świątynie są pokazywane przybywającym do tego kraju zagranicznym turystom jako dowód rzekomej swobody religijnej.

System opieki zdrowotnej boryka się z ogromnymi trudnościami z powodu problemów z żywnością, dostawami prądu i dystrybucją lekarstw. Krajowe wydatki na służbę zdrowia w przeliczeniu na obywatela nie przekraczają 1 dolara rocznie. Brakuje wody. Opieka formalnie jest bezpłatna, w praktyce kwitnie łapownictwo a dostęp do usług medycznych wymaga przekazania nieformalnej opłaty, oprócz członków partii politycznej elity kraju.

Uciekinierzy z Korei Płn mówią o istnieniu obozów pracy i koncentracyjnych, w których przebywać ma od 150 do 200 tyś obywateli. Poddawani są torturom i eksperymentom medycznym, zmusza się ich także do pracy ponad siły. Powszechny jest głód. Trafiają tam głownie skazani za domniemane przestępstwa polityczne, a w ramach odpowiedzialności zbiorowej zsyłane tam są całe rodziny.

"Okrutna miłość" Reyes Monforte

Stany Zjednoczone uchodzą w świecie za kraj tolerancyjny, praworządny, gdzie najwyżej cenioną wartością jest wolność człowieka. Ta książka zadaje kłam tej tezie. Maria Jose Carrascosa, hiszpańska prawniczka, zamieszkała w ukochanym USA, ma pracę, pieniądze, wspaniały apartament, kochającą rodzinę i wielu przyjaciół. Jest piękna, inteligentna, energiczna i ma mnóstwo świetnych pomysłów na zarobienie pieniędzy, brakuje jej jedynie drugiej połówki do dzielenia się swym szczęściem. Przez portal randkowy wysokiej klasy poznaje właściwego według niej kandydata, Petera Inesa, Para zakochuje się w sobie bez reszty, poznaje własne rodziny i decyduje się na zawarcie związku małżeńskiego. Maria Jose zachodzi w ciążę i już wtedy zaczynają się jej problemy w pożyciu z mężem. Dochodzi do pierwszej kłótni i przemocy Petera wobec żony. Szybko następuje jednak pogodzenie. Potem na świat przychodzi ich córka. 

Z czasem Peter ukazuje czytelnikowi swoje prawdziwe oblicze. Jest człowiekiem okrutnym, dokonującym przestępstw i oszustw, okłamującym i uciekającym się do rękoczynów wobec żony.

Maria Jose zabiera córkę, wraca do rodzinnej Hiszpanii i występuje o rozwód.

Z wesołej i twardo stąpającej po ziemi kobiety zmienia się w zalęknioną, zahukaną i pozostającą w depresji istotę. Dodatkowo czuje się źle fizycznie. Po wykonanych nadaniach okazuje się, że w jej organizmie znajdują się toksyczne substancje i że to własnie Peter latami podtruwał ją trutką na szczury. Sąd hiszpański decyduje, że córka ma zostać przy matce, z kolei w Stanach Zjednoczonych walkę o dziecko wszczyna Peter. Sąd amerykański wzywa Marię Jose do przywiezienia córki do kraju ojca. Maria jedzie do USA aby ostatecznie wyjaśnić sprawę, a córkę pozostawia w Hiszpanii ze swoimi rodzicami.

"Motyl na uwięzi" Zinat Pirzadeh

                                                           ISBN: 978-83-8069-059-2

                                                    Tytuł oryginału: Fjäril i koppel

                                                     Data wydania: 11.08.2015

                                                     Format: 125mm x 195mm

                                                                                  

                                                     Liczba stron: 312

Zinat Pirzadeh to irańska pisarka, aktorka i komiczka zamieszkała w Szwecji, a powieść "Motyl na uwięzi" to jej debiutancka, oparta na własnym życiu książka. Została wydana niedawno. Znalazłam ją w bibliotece i zaciekawiła mnie, ponieważ gustuję w tego typu literaturze.

Bohaterką powieści jest Szirin, mieszkanka małego miasteczka w Iraku. Przygotowując się do ucieczki z dotychczasowego życia, prowadzi narrację i cofa się w przeszłość do swego dzieciństwa i młodości, a nawet wcześniej do dziejów własnej rodziny. Iran lat jej dzieciństwa, to kraj pod panowaniem autokraty, szacha Mohammada Rezy Pahlawiego i jego okrutnej tajnej policji SAVAK. Tamtejszy Iran jest niezwykle postepowy, szach i jego żona wzorują się na zachodnich trendach i zwyczajach, chociaż w małej mieścinie Szirin nadal panują starodawne zwyczaje, kobiety zasłaniają się i wcześnie wychodzą za mąż, rzadko pracują i pozostają pod wpływem męża lub ojca.

W islamie dziewczynka dostająca pierwszej menstruacji, zostaje uznana za kobietę. Szirin "zostaje kobietą" w wieku 10 lat i rodzice rozmyślają na temat wydania jej za mąż, choć mentalnie jest ona jeszcze dzieckiem.

W okresie młodości Szirin wybucha rewolucja w Iranie. Szach abdykuje. W 1979 roku do kraju wraca ajatollah Chomeini i zostaje proklamowana Islamska Republika Iranu. Przyjęto trudny do sklasyfikowania ustrój polityczny, łączący elementy nowoczesnej demokracji z religijną dyktaturą. W Iranie powołano policję religijną i takie sądy, które sprawują całkowitą kontrolę nad wszystkimi dziedzinami życia. Odejście od religii islamskiej karane jest śmiercią, tak samo cudzołóstwo i kontakty homoseksualne. Noszenie hidżabu przez dziewczęta od dziewiątego roku życia jest obowiązkowe. Zabronione jest picie alkoholu, noszenie niemuzułmańskiego stroju i kontakty między niespokrewnionymi osobami płci przeciwnej. Segregacja płciowa obowiązuje m.in. w szkolnictwie, służbie zdrowia, środkach komunikacji publicznej, na plażach, w kinach, salonach fryzjerskskich, lokalach gastronomicznych i obiektach sportowych.
Zaczęłam rozmyślać, jak to jest mieć męża, który naprawdę może zabrać mnie do nieba – mnie, która uwielbiała siedzieć wysoko na gałęzi drzewa, gapić się na chmury i odpływać myślami daleko, daleko stąd. Serce biło mi mocno, nie wiedziałam dlaczego, myśli kotłowały się w mojej głowie. Co tak właściwie robi się, kiedy jest się żoną? Czy wolno mi będzie zabrać ze sobą moje lalki? Nie miałam pojęcia, co dzieje się pomiędzy mężczyzną a kobietą, moje myśli były zaledwie niewinnymi fantazjami dziecka - fragment książki.

"Okaleczona. Moja historia" Khady Sylla

Praktyka obrzezania kobiet rozpoczęła się w czasach starożytnych, a wykonywano ją w celu ochrony dziewictwa i uniknięcia zdrady poprzez zmniejszenie doznań erotycznych. Obecnie obrzezanie kobiet praktykowane jest w niektórych krajach Afryki np.Sudanie, Somalii, Egipcie, Mali, Sierra Leone, Burkina Faso, Sudanie Etiopii, Erytrei, Ghanie i Wybrzeżu Kości Słoniowej. ONZ szacuje, że na świecie jest około 130 milionów obrzezanych kobiet. A dwa miliony rocznie jest wciąż obrzezywanych.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ cenię sobie literaturę faktu i interesuję się kulturą państw islamskich w Afryce. Prekursorką tego typu literatury jest Waris Dirie, modelka, pisarka i założycielka fundacji Kwiat Pustyni oraz autorka książki o tym samym tytule.

Autorką i bohaterką  "Okaleczonej" jest senegalska pisarka oraz reżyserka filmowa, walcząca na rzecz zaprzestania poligamii i obrzezania kobiet, która w wieku 7 lat sama została obrzezana, a następnie wydana za mąż za dalekiego kuzyna, którego w ogóle nie znała. W wyżej wymienionej powieści opowiada nam o swoim życiu. Urodziła się w bardzo licznej rodzinie w Senegalu. Za mąż została wydana za kuzyna analfabetę, zamieszkałego we Francji. Po ślubie również tam zamieszkała, a rok później urodziła pierwsze dziecko. Fatalne zwyczaje, zacofanie i swoją kulturę emigranci z Senegalu przenoszą do Francji. Khady powoli dojrzewała i stawiała opór złemu traktowaniu przez męża, wzięciu przez niego drugiej żony, ciągłemu rodzeniu dzieci oraz pozbawieniu jej ogólnoludzkich praw osobistych (nauki, pracy i niezależności finansowej). Po zdobyciu samodzielności postanowiła się poświęcić walce o godność i zdrowie afrykańskich kobiet.

"Znalezione nie kradzione" Stephen King

Naprawdę uwielbiam S. Kinga, przeczytałam chyba prawie wszystkie jego powieści. "Znalezione nie kradzione" to książka z goła odmienna od większości utworów tego autora. Ten pisarz amerykański , nazywany Królem Horroru, został w 2003 roku uhonorowany prestiżową nagrodą literacką National Book. Znalazłam ją na półce w bibliotece i sięgnęłam z pewną dozą rezerwy. Powodem tego był jej kryminalny charakter. Kryminał w wydaniu Stephena Kinga? To mnie zastanowiło. Powieść stanowi kontynuację wydanego w 2014 roku "Pana Mercedesa".

Przyznam szczerze, iż nie miałam okazji przeczytać pierwszego tomu, jednak w przypadku twórczości Kinga rozpoczęcie następnego odcinka sagi nie stanowi większego problemu. 

Wbrew pozorom nie jest to typowy kryminał, od początku bowiem poznajemy charakter zbrodni i jej sprawcę, nie dane jest nam wykazać się detektywistycznymi umiejętnościami. Można książkę określić mianem powieści obyczajowej, skwapliwie opisującej portrety psychologiczne bohaterów.

"Droga przez piekło" Fayza D. i Djenane Kareh Tager

Recz dzieje się w Syrii, rządzonej przez despotycznego Baszszara al-Asada, syna syryjskiego dyktatora Hafiza al-Asada, który był u władzy 30 lat i partię BAAS. Panują tam rządy terroru, a ludność jest prześladowana na każdym kroku, więziona i torturowana. W 2011 roku w Syrii rozpoczęło się antyrządowe powstanie, inspirowane udanymi rewolucjami w Tunezji, egipcie oraz wojną domową w Libii. Miasto głównej bohaterki, Fayzy, zostaje zrównane z ziemią przez wojska wierne Al-Asadowi.

Fayza opowiada nam koleje swego życia. Wiedzie w miarę szczęśliwe życie u boku siostry, dużo młodszego brata i rodziców. Rodzice ufają córce, dbają o nią, posyłają do szkoły i wszystko jest w miarę w porządku, do czasu wydarzenia się rodzinnej tragedii. Ojciec Fayzy, jak wielu Syryjczyków trafia bez wyraźnej przyczyny do więzienia, gdzie jest bezpodstawnie przetrzymywany i torturowany. Te straszne przeżycia bardzo go zmieniają. Staje się praktycznie innym człowiekiem. Staje się tyranem, używa przemocy fizycznej i psychicznej. Sprzyja temu charakter rodziny jego pochodzenia, która nie akceptuje jego małżonki i wyznaje tradycyjne wartości islamu.

"Na prastarej ziemi" Ghosh Amitav

"Na prastarej ziemi" to zapis śledztwa w sprawie tożsamości i losów pewnego niewolnika ze średniowiecza. Młody doktorant z Indii pisząc pracę, trafia na tłumaczenia listów kupców żydowskich, a w nich na wzmiankę o niewolniku jednego z nich. Rozpoczyna badanie na jego temat, a nas, czytelników, zabiera w podróż po starożytnym Egipcie i Indiach . Opowieść o wzmiankowanym niewolniku i jego panu Abrahamie przeplata się z wątkiem o pobycie autora w niewielkich wsiach egipskich i trudnym życiu tamtejszych chłopów zwanych fellachami. 

Dokumenty dotyczące niewolnika Bommy i średniowiecznego kupca początkowo znajdowały się w genizie- przybudówce do synagogi, które to z czasem za pomocą kolekcjonerów i uczonych rozproszyły się po całym świecie. Abraham  rozpoczyna karierę kupca w Egipcie, gdzie się urodził. Jednak z nieznanych przyczyn musi wyemigrować do Indii, gdzie zbija imponującą fortunę. Poślubia Hinduskę i ma z nią dwójkę dzieci. Bomma to zarazem hinduski niewolnik, a jednocześnie, darzony olbrzymim zaufaniem, asystent żydowskiego handlarza. Poznajemy szlaki handlowe żydowskich karawan z Egiptu przez Półwysep Arabski do Indii, w których kupiec żydowski handluje z Arabami przy pomocy swego niewolnika. Oglądamy koniec tych czasów po podboju dokonanym przez Portugalczyków. Jesteśmy świadkiem bitew i wojen toczących się w starożytnym Egipcie.

"Córka islamu" Sufiya Ahmed

Małżeństwo jako zwieńczenie romantycznej miłości to względnie nowe zjawisko, liczące sobie około 500 lat. Tymczasem w pewnych kulturach wciąż popularne są małżeństwa aranżowane. Co się dzieje, kiedy to rodzice decydują o tym, z kim człowiek zwiąże się na resztę życia?

Zawarcie związku małżeńskiego miało na celu wzbogacenie rodu, przedłużenie linii i zdobycie jak najlepszych koligacji. Raczej nie miało zbyt wiele wspólnego z miłością. Często spotykaną tradycją jest pobieranie się kuzynów. Najczęściej spotykane jest w kulturze islamu i w Indiach.

Właśnie o małżeństwa aranżowanych opowiada ta książka. Zeba ma 16 lat i niedawno zdawała egzaminy do nowej szkoły. Na wakacje niechętnie jedzie z rodzicami z Wielkiej Brytanii, gdzie się wychowała, do rodziny w Pakistanie. Po przyjeździe na miejsce, okazuje się, że zostało przez ojca zaaranżowane jej małżeństwo z synem wuja. Dla Zeby to straszny szok. Dziewczyna nie chce się z tym pogodzić. Rodzice zostawiają ją samą w Pakistanie. Wparcie stanowi dla niej babcia ze strony matki.

Ojciec kocha córkę, ale chce pomóc bratu tak, aby jego syn uciekł przed niebezpieczną sytuacją w kraju (jest wojskowym) do ustabilizowanej Wielkiej Brytanii, gdzie jego życie nie byłoby zagrożone. Wszystko to ma umożliwić ślub z Brytyjką, Zebą. 

"Indie Spółka z o.o." Joanna Irzabek

Kolejna książka na temat Indii. I ta również nie bardzo mi się podobała. Joanna Irzabek odbyła dwuletnią podróż lądem do Indii i z powrotem. Pozycja jest relacją z jej doświadczeń w tym kraju. Ma formę krótkich reportaży dotyczących różnych środowisk: szewca przedsiębiorcy zamieszkującego slumsy, panien na wydaniu, działaczy politycznych różnych ugrupowań partyjnych, bizneswomen Dalitki, plemion zamieszkujących wsie objęte rządowymi planami budowania tam, młodych Mumbajczyków prowadzących nowoczesne życie w stolicy.

Wadą książki jest to, iż wszystkie problemy i opowieści traktowane są pobieżnie, sprawiają wrażenie niedokończonych, a postacie  natomiast wydają się być naszkicowane powierzchownie. Autorka mogłaby pokusić się o dłuższe i bardziej treściwe relacje ze swoich rozmów z tymi ludźmi, pogłębić przedstawiane historie.

Mimo wszystko Indie i ich historia zamierzchła oraz współczesna niezmiernie mnie fascynują. Z jednej strony ogromna bieda, zatrważający analfabetyzm, zacofanie, korupcja, społeczeństwo podzielone na liczne kasty, walki religijne między hinduistami a muzułmanami, nieciekawa sytuacja życiowa kobiet, z drugiej ciekawa kultura, wspaniałe zabytki, ogromne wieżowce w metropoliach, plany budowania gigantycznych zapór wodnych, nocne bary, olbrzymi luksus niektórych środowisk, nowoczesne firmy, spore inwestycje zagraniczne, demokratyczne wybory do władz.

"Żyj wystarczająco dobrze" Agnieszka Jucewicz i Grzegorz Sroczyński

Nie przepadam za poradnikami, nie buduję swego życia na ich podstawie. Powiem więcej, unikam poradników jak ognia. Cóż więc takiego skłoniło mnie do sięgnięcia po tę książkę?
Otóż, interesuję się co nie co psychologią i lubię opracowania dotyczące mechanizmów rządzących naszą psychiką. Pragnę bardziej zrozumieć siebie i swoje postępowanie oraz poznać teorię, popartą badaniami specjalistów. Nie lubię jedynie rad, bo to i tak ja podejmuję ostateczną decyzję.

Agnieszka Jucewicz i Grzegorz Sroczyński na przemian rozmawiają z polskimi psychologami i terapeutami na tematy takie jak: toksyczne relacje, brak dojrzałości, narcyzm, zaburzenia osobowości, trudne dzieciństwo, nałogi, pracoholizm, depresja, wychowanie dzieci.  W sumie przeprowadzonych na tematy trudne zostaje łącznie 20 rozmów. Rozmówcami są na przykład Zofia Milska-Wrzosińska, Ewa Wojdyłło-Osiatyńska, Andrzej Wiśniewski czy Wojciech Eichelberger, jak pisze na okładce książki- "najlepsi polscy psychologowie i terapeuci, którzy pomogli tysiącom ludzi stanąć na nogi".

Ta książka kierowana jest do każdego z nas, jeśli mamy potrzebę na chwilę zwolnić i pochylić się nad sobą i swoim losem. Specjaliści tłumaczą nam w niej mechanizmy rządzące naszą psychiką i życiem, pozwalają lepiej rozumieć.

"Polskie morderczynie" Katarzyna Bonda

Art. 148. § 1. Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. 

Ta książka jest moją pierwszą i jak dotychczas jedyną autorstwa Katarzyny Bondy, ale zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Poznajemy w niej relacje dotyczące 14 Polek, morderczyń. Wszystkie kobiety łączy popełnienie przestępstwa określonego powyższym artykułem, a różni prawie wszystko: pochodzenie, wykształcenie, sytuacja rodzinna, finansowa, wiek i wygląd. Motywy popełnionych przez nie zabójstw także są różnorodne. Od obrony własnego życia i zdrowia poprzez nadużywanie alkoholu, zaburzenia psychiczne, korzyści materialne do sadystycznego pozbawienia życia po uprzednich torturach. Niektóre z nich kierują mężczyznami, którzy zabijają w ich imieniu. Dopełnieniem opowieści są zdjęcia kobiet, bowiem zgodziły się one na ujawnienie swego wizerunku.

Autorka ukazuje nam dwie strony medalu: reporterski, narracyjny opis danego wydarzenia oraz relację samej sprawczyni. Te dwie opowieści na temat tego samego zabójstwa często diametralnie się od siebie różnią. Inaczej siebie przedstawiają, z wyraźną skłonnością do usprawiedliwiania się, skazane kobiety, a co innego mówią akta sądowe.

"Indie. Miliony zbuntowanych" Vidiadhar S. Naipaul

Kiedy dostrzegam nową książkę na temat Indii, łapczywie "świecą mi się" oczy. Zaraz, natychmiast chcę ją mieć dla siebie i czytać, czytać, czytać. Tak było również z tytułową pozycją. Jednak bardzo się zawiodłam, ledwie udało mi się przez nią przebrnąć. Mówiąc kolokwialnie, książka ta wydała mi się po prostu nudna. Przerażają  też na pierwszy rzut jej kolosalne rozmiary. Obszerne tomiszcze posiada około 600 stron.

Głównym tematem pracy są rozmowy z ludźmi, Indusami różnych wyznań, światopoglądów  politycznych, zawodów i przynależności do odmiennych kast. Wszystkich według autora łączy jedno, rewolucyjność osobistych przekonań. V.S. Naipaul udowadnia czytelnikowi, do jakiego stopnia wzrosła świadomość narodowa i społeczna Hindusów po zdobyciu niepodległości.  Zbyt wiele jednak jest tych relacji o losach ludzkich, mieszają się one i mylą. Książka powoli staje się zagmatwa i miejscami niezbyt przejrzysta. Nie byłam w stanie zapamiętać kto jest kim i o czym autorowi konkretnie opowiadał.

Najbardziej zaciekawiły mnie wywiady z chłopskimi maoistami, rozwój prasy kobiecej, tradycja oglądania przyszłej żony, aranżowane małżeństwa czy sytuacja muzułmanów żyjących w Indiach Zabrakło mi opowieści- reportażu o współczesnych Indiach. Nastawiłam się na opis życia ludzi tam mieszkających.

"Preparator" Klimko-Dobrzaniecki Hubert

" Preparator" to pierwsza z cyklu powieści opartych na faktach wydawnictwa Tomasza Sekielskiego "Od deski do deski". Książka została napisana na zamówienie, na podstawie akt sądowych sprawy o podwójne morderstwo matki i siostry,  popełnione przez mieszkańca Łodzi, Adama Deptucha.

Dlaczego główny bohater  dokonał zabójstwa ? Czy powodem była jego natura urodzonego mordercy, czy też przyczyniły się do tego jakieś okoliczności zewnętrzne ? 

Czytając powieść, dowiadujemy się o trudnym, wręcz pozbawionym uczuć rodzicielskich dzieciństwie tytułowego preparatora, o toksycznej matce i wycofanym emocjonalnie ojcu, o rywalizacji z lepiej uczącą się siostrą. Rodzice przechodzą z dominującej w naszym społeczeństwie religii katolickiej na wyznanie świadków Jehowy. Cieniem na dalsze życie bohatera kładzie się nieszczęśliwa pierwsza miłość do Czeszki, Wiery. Jest on także uzdolnionym fotografem amatorem, jednak zawód niejako dziedziczy po ojcu. Zajmuje się przygotowaniem zmarłych do pogrzebu, stąd tytuł "Preparator". Nie kocha otyłej żony, rodzącej jedynie kolejne dzieci. Popada w ogromne zadłużenie finansowe, W między czasie jego ojciec popełnia samobójstwo.

"Inna dusza" Orbitowski Łukasz

Bydgoszcz początku lat 90 minionego wieku. Książka przedstawia autentyczne morderstwa, które wstrząsnęły w tamtym czasie tym miastem.Trójka nastoletnich przyjaciół wspólnie spędza czas. Najstarszy z nich, 19-letni Jędrek stanowi wzór dla dwóch pozostałych chłopców. Jego kuzyn, jeden z paczki, stanie się jego pierwszą ofiarą. Jędrek zabija go w jego własnym mieszkaniu, po czym wraca na zajęcia do szkoły. Zabójca pozostaje nieodkryty i zachowuje wolność.  

Po trzech latach zabija kolejną ofiarę, nieletnią sąsiadkę Dominikę. Ciało dziewczyny pakuje do torby i wyrzuca do rzeki Brdy. Torba ze zwłokami zostaje przypadkowo odnaleziona.Cień podejrzenia pada na Jędrka i zostaje on zatrzymany przez Policję, a następnie osądzony i skazany.

Narratorem powieści jest kolejny z trójki przyjaciół, syn alkoholika, Krzysiek, fikcyjna postać, stworzona na potrzeby powieści. Krzysiek w odróżnieniu od Jędrka, który pochodzi z tzw. porządnej rodziny, pomimo patologicznej sytuacji w domu, jest osobą zaradną, pogodną, potrafiącą poradzić sobie w życiu. Pomimo krzywd doznanych w dzieciństwie od ojca pijaka, opiekuje się nim na stare lata. 

"Porzucony" Alan Philips, John Lahutsky

Przeczytałam tą książkę z zapartym tchem. W kręgu moich zainteresowań pozostaje bowiem Rosja zarówno jako Związek Radziecki i obecna, postkomunistyczna.

Omawiana pozycja ukazuje losy małego Wani, który zostaje oddany jako niemowlę do sierocińca. Tam specjaliści diagnozują go jako dziecko niepełnosprawne i kierują do grupy dzieci upośledzonych. Żyje więc Wania w nieludzkich warunkach, źle odżywiany, pozbawiony medycznej i terapeutycznej opieki, zwykłych zabawek, nie mówiąc o normalnej, ludzkiej trosce.

Malec jest dzieckiem niezwykłym. Mimo niegodnych warunków życia jest pełen dziecięcej ciekawości, lgnie do ludzi i lubi rozmawiać. Zostaje dostrzeżony przez dwie, fantastyczne kobiety: młodą wolontariuszkę Wikę i brytyjską filantropkę Sarah. Obie zaczynają się interesować losem jego i innych dzieci, umieszczonych w domu dziecka.

Mimo starań ze strony Wiki i Sarah, chłopiec zostaje przeniesiony do zakładu psychiatrycznego, gdzie dzieci przetrzymywane są całą dobę w łóżeczkach przypominających klatki, karmione zupą o konsystencji brei , leżą bez ubrań i pościeli, niektóre skrępowane pasami bezpieczeństwa i nafaszerowane środkami uspokajającymi. Wania spędza tam kilka miesięcy i cofa się w rozwoju do poziomu czterolatka. W tym czasie, obie zainteresowane jego losem, kobiety początkowo na własną rękę, potem już zespołowo starają się na wszelkie sposoby wyciągnąć dziecko z tego koszmaru.

'Mamo, uciekaj' Cathy Glass

Od pewnego czasu moim marzeniem było założenie bloga czytelniczego. Wertowałam różne tego typu stronki, podczytywałam liczne recenzje, a pomysł sobie w główce powoli kiełkował. Książek pochłaniam całe morze, więc z pomysłami na przedstawiane tutaj ich opisy nie powinnam mieć problemu.

Niezwykle lubię literaturę faktu i książki z cyklu "pisane przez życie". Niedawno w swoich podróżach czytelniczych natknęłam się na postać brytyjskiej pisarki Cathy Glass. Najczęściej opisuje ona historie dzieci nad którymi sprawowała opiekę jako matka zastępcza. Jednak czytana przeze mnie powieść pt. "Mamo, uciekaj" opowiada o losie kobiety maltretowanej przez męża.

Książka zaczyna się jak typowe romansidło. Młoda Hinduska Aisha, urodzona w Wielkiej Brytanii i poświęcająca się karierze zawodowej, ubolewa nad faktem, iż jest samotna i nie ma z kim dzielić swego życia. Postanawia skorzystać z usług biura matrymonialnego i poznaje tam przystojnego, odnoszącego sukcesy mężczyznę imieniem Mark. Tych dwoje wkrótce łączy wielka miłość i postanawiają się pobrać. Niedługo po romantycznym ślubie para spodziewa się dziecka. Kiedy Aisha przybywa z nowo narodzoną córeczką ze szpitala do domu, jej mąż po raz pierwszy ją uderza. Potem wyraża skruchę i na jakiś czas życie wraca do normy.